PAŁAC W POGRZEBIENIU
Pałac w Pogrzebieniu jest atrakcyjnym celem turystycznymi to z kilku powodów. Pałac ten to dawna posiadłość rodziny von Baildon, z której Artur (syn znanego na Śląsku przemysłowca Johna Baildona, wywodzącego się ze starej szlachty szkockiej) zakupił ten obiekt w 1882 r. dla swojego jedynego syna Aleksandra. Dworek ten w latach 1885 – 1887 został gruntownie przebudowany we włoskim stylu renesansowym i wyposażony w cenne marmurowe schody. Ta modernizacja nadała budowli cechy pałacu. W roku 1930 pałac nabyło Zgromadzenie Salezjanów, urządzając w nim małe seminarium duchowne, które istniało do 1940 roku. Osobny wątek historii tego pałacu stanowią lata II wojny światowej. W okresie okupacji niemieckiej utworzono w nim na krótko obóz przejściowy dla reemigrantów niemieckich z Besarabii i niemieckiej Bukowiny. Później obóz pod nazwą „Polenlager 82” przeznaczono dla ludności polskiej, a następnie stał się obozem dla dzieci „Kinderlager”. Na miejscowym cmentarzu w Pogrzebieniu wzniesiono w 1958 r. nagrobek z tablicą pamiątkową ofiar „Polenlagru 82”. Nagrobek ten w 2002 r. został przebudowany, przybierając formę obelisku. Natomiast przy drodze do pałacu ufundowano w 1974 r. Pomnik Pamięci Polskich Dzieci, które zginęły w tym obozie. W 1946 roku pałac pogrzebieński przejęło Zgromadzenie Sióstr Salezjanek, które zarządza nim do dnia dzisiejszego. Kolejnym ciekawym wątkiem związanym z historią pałacu są związki niemieckiego poety romantycznego Josepha von Eichendorffa z rodziną Larischów. Córka Larischów – Luiza, wzbudziła zainteresowanie niemieckiego poety i w 1815 r. została jego żoną. W pozostałości parku pałacowego rosną drzewa, które z pewnością pamiętają okres zalotów młodej pary. W 2021 roku vis a vis pałacu wybudowano skwer poświęcony poecie wraz z pamiątkową tablicą.

 

ZÁMEK V POGRZEBIENI
Zámek v Pogrzebieni může být již jen jako samostatný objekt atraktivním turistickým cílem hned z několika důvodů. Tento zámek byl dávným sídlem rodiny von Baildon, z níž Artur (syn ve Slezsku známého průmyslníka Johna Baildona, který pocházel ze staré skotské šlechty) tento objekt zakoupil v roce 1882 pro svého jediného syna Aleksandra. Palác byl v letech 1885 – 1887 od základů rekonstruován v italském renesančním stylu a był vybaven cennými mramorovými schody. Tato modernizace vtiskla stavbě vlastnosti zámku. V roce 1930 získal zámek řád Salesiánů. Zřídil zde duchovní seminář, který existoval až do roku 1940. Samostatnou historií tohoto zámku tvoří léta 2. světové války. V období německé okupace byl v zámku na krátkou dobu vytvořen prozatímní tábor pro německé reemigranty z Besarábie a německé Bukoviny. Tábor byl později určen pro polské občany a nesl název „Polenlager 82”, poté se stal táborem pro děti „Kinderlager”. Na místním hřbitově v Pogrzebieni byl v roce 1958 postaven náhrobek s památeční tabulí připomínající oběti „Polenlagru 82”. Tento náhrobek byl v roce 2002 přestavěn do dnešní podoby obelisku. U silnice do zámku pak byl v roce 1974 postaven Pomník památce polských dětí, které zahynuly ve zdejším táboře. V roce 1946 získala pogrzebieńský zámek kongregace Dcer Panny Marie Pomocnice, která ho spravuje dodnes. Dalším zajímavým příběhem spojeným s historií zámku jsou vztahy německého romantického básníka Jozefa von Eichendorffa s rodinou Larischů. Dcera Larischů Luiza probudila vážný zájem německého básníka a v roce 1815 se stala jeho ženou. V zámeckém parku rostou stromy, které zcela jistě pamatují období námluv mladého páru. V roce 2021 bylo před palácem vybudováno náměstí zasvěcené básníkovi s pamětní deskou.